بزرگنمايي:

پیام خوزستان- در این مطلب آمده است: سالهای 62- 63بود که برای به حرکت در آوردن چرخ صنایع کوچک و متوسط و ایجاد فضای مناسب برای کسب و کار سنگ و بنای شهرک های صنعتی نهاد شد و از آن به بعد یکی از شاخصهای پویایی و زنده بودن فضای کار و اشتغال هر شهر و شهرستانی فعال بودن شهرک های صنعتی آن منطقه مد نظر قرار گرفت چرا که در شهرک های صنعتی مهارت و استعداد افراد در غالب یک واحد صنعتی بکار گرفته می شد و از یک فکر خالق، صنعتی ظهور و بروز می کرد وسرمایه گذاری، سرمایه خود را به میدان می آورد وکمک حال دولت می شد ونهایتا تولید شغل می شد.
بازار داد و ستد پررنگ تر میشد و چرخ اقتصاد سرعت بیشتری به خود می گرفت و جمعی از جوانان وافراد جویای کار در گیر حرفه و شغلی میشدند وطناب بیکاری از گردن جوانان برداشته میشد وحقیقتا در برخی از استانها و شهرستانها که از نعمت مدیران دور اندیش و صاحب نظری برخودار بودند وجود شهرک های صنعتی یک مهبتی بوده که باعث شکوفایی استعدادها وکاهش نرخ بیکاری بوده است، امامتاسفانه سالهای سالهاست از آن شور ونشاطی که باید وبعضا در شهرک های صنعتی کشورمان و خوزستان و خاصه درشهرستان مسجدسلیمان خبری نیست وآنچه می بینیم ومی شنویم غالبا بو و رنگ نا امیدی می دهد بخش قابل توجه ای از واحدهای تولیدی در شهرکهای صنعتی استان وموکدا شهرستان مسجدسلیمان یا در حالت تعطیلی به سر می برند ویا نیمه کاره رها شده اند، قفل های درب برخی از این واحدهای صنعتی زنگ خورده اند و خروارها خاک بر قامت و ماشین آلات آنان نشسته است.
درشهرمن سر انجام برخی از این واحدهای تولیدی به جایی رسیده که در حال حاضر به عشایر اجاره داده شده واکنون آغول گاو و گوسفندان است،ویا بعنوان کمپ ترک اعتیاد مورد استفاده بوده است ویا به مصادره بانک ها در آمده اندومعلوم نیست مابقی چه سرانجام تلخ ویا شیرینی پیدا کنند. دلایل متعددی پیش رو بوده که امروز قطار این واحدهای تولیدی -صنعتی در ایستگاه یاس وناامیدی متوقف شوند،بعضا تحت عنوان کمبود نقدینگی فقدان بازار.
اختالف بین شرکا، عدم تامین مواد اولیه، عدم تامین اعتبار جهت خرید ماشین آلات مورد نیاز، ورشکستگی مالی، عدم توان باز پرداخت تسهیالت بانکی، وجود موانع گمرکی، عدم برند سازی، نداشتن برنامه ای برای حمایت از این دست صنایع وسرمایه گذاران، توسعه های غیر کارشناسی وسلیقه ای، صدور مجوزهای احداث وراه اندازی شهرک های صنعتی در شهرستانها بدون توان سنجی فقط با نگاه یک افتتاح وغالبا برای جلب نظر نمایندگان و استانداران و در نهایت نبود نظارت های کافی وگام به گام از روند فعالیت این شهرک ها وخاموش بودن شمع تدبیر ودرایت ازجانب مدیران کل شهرک ها ومعاونین برنامه وبودجه استانداری ها از ادوار گذشته تا کنون بدون تعارف و باصدای بلندی باید گفت هر کدام به سهم خود کوتاهی هایی نابخشودنی در این بخش داشته اند اما بواسطه وصل بودن به این وزیر ویا آن وکیل تاکنون دیده نشده اند که مورد ماخذه جدی ای قرار گرفته باشند .
تا چه وقت این روال های اشتباه باید ادامه داشته باشد، تا کجا بایدبرسیم واز کدام خط محرومیت باید بگذریم تا قبول کنیم یک جای کارمان اشکال دارد آنهم اینکه خیلی ها سر جای خودشان نیستند اکنون که دنیای استعمار واستکبار دست در دست هم گذاشته و می خواهندحلقه تحریم را برجسم وجان مان تنگ تر کنند، اکنون که دشمن با اهرم تحریم میخواهد ما را به زانو در بیاورد، اکنون که مشکل اول جامعه اشتغال و رونق اقتصادی است چرا باید چرخ شهرک های صنعتی مان که بخشی از اقتصادمان به ان گره خورده است درخاموشی بسر ببرند؟
آیا در یک شهرک نباید جاده های دسترسی هر کارخانه احداث شده باشد آیا این شهرک محوطه سازی نمیخواهد ایا این شهرک نیاز به ایستگاه آتش نشانی و ایستگاه اورژانس ندارد ایا این شهرک صنعتی شماره 2 نیاز به پیاده کردن طرح توسعه ندارد ایا عدم استقبال سرمایه گذاران از صنایع پایین دستی آلومینیم که این همه مورد تاکید عام وخاص است به واسطه کم کاری این اداره کل وسایر دستگاهها نبوده که تا کنون نسبت به تسطیح اراضی به این منظور در این منطقه اقدام خاصی شده است.