بزرگنمايي:

پیام خوزستان - رییس دفاتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های استان خوزستان با اشاره به شخصیت شهید چمران، گفت: شهید چمران شجاعت، صلابت و مهربانی و عاطفه را در کنار هم داشت و این از ویژگی‌های شخصیتی انسان‌های بزرگ است.
به گزارش ایسنا - منطقه خوزستان، حجت‌الاسلام و المسلمین سیدمحسن شفیعی با اشاره به سالروز شهادت شهید دکتر مصطفی چمران، اظهار کرد: در سالروز شهادت شهید دکتر مصطفی چمران، آنچه که به ذهن می‌آید، موضوع جامعیت است؛ ویژگی‌های مثبت و منفی در شخصیت انسان‌ها، چه مثبت و چه منفی، متعدد و متنوع است، ولی چینش این ویژگی‌ها در کنار هم، خودش مساله‌ای مستقل است. به عنوان مثال، در حوزه مراجع و فقها بحثی وجود دارد که می‌گویند مثلا فلان مرجع، فقهی است و یا اصولی، به این معنی که تسلط بر علم اصول غلبه دارد و یا مباحث فقهی. در حوزه اخلاق، کسی که عارف است و طبع و شخصیت عرفانی دارد، این موضوع چقدر در بعد حضور اجتماعی او تاثیر دارد؟ آیا عارف انسانی منزوی است و یا لازمه عرفان، حضور در صحنه است و یا جمع این دو؟
وی افزود: مساله دیگر، شجاعت و مهربانی است؛ آیا می‌شود انسانی شجاعت داشته باشد، هم‌زمان مهربان هم باشد، یا اینکه زمانی که شجاعت آمد، عاطفه عقب رانده می‌شود و مهربانی و عاطفه نیز شجاعت را به حاشیه می‌راند؟ اشخاص زیادی داریم که به صورت تک‌بعدی موفق هستند، ولی توفیق همه‌جانبه در این ویژگی‌های شخصیتی، خودش ویژگی مضاعفی است.
شفیعی تصریح کرد: نمونه چنین شخصیتی را در امیرالمومنین (ع) می‌بینیم که جمع شجاعت خیبری و گریستن در بی‌تابی یک فرزند یتیم را باهم دارد و این خودش حسن سومی است. امام خمینی (ره) نیز همچین ویژگی داشت و شخصیت فقهی و اصولی هم‌زمان در ایشان مشاهده می‌شد. ایشان وقتی در فقه صحبت می‌کردند، گمان می‌شد که در بحث اصول، نمی‌دانند و وقتی در اصول است، گمان می‌شد مرجعی فقهی نیست؛ این در حالی است که امام خمینی (ره) فقیهی اصولی بود.
رییس دفاتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های استان خوزستان خاطرنشان کرد: در حوزه عرفان معمولا فرد عارف را فردی گمان می‌کنیم که منزوی باشد و کاری به مسایل نداشته باشد؛ این در حالی است که امام خمینی (ره) که شخصیتی عرفانی داشتند، جایی اعلام می‌کنند که من پاپ نیستم که در واتیکان بنشینم و کاری به چیزی نداشته باشم و جای دیگر می‌گویند اگر برای اسلام احساس خطر کنم دست‌ها را قطع خواهم کرد. این جمله را فردی می‌گوید که وقتی تیم صدا و سیما درخواست می‌کنند که بچه‌ها در جماران راه داده نشوند که در تصاویر، صدای کودکان نباشد، امام خمینی (ره) در پاسخ می‌گوید وقتی روی صندلی می‌نشینیم همه نگاهم به کودکان است و با آنها کاری نداشته باشید.
وی ادامه داد: این ویژگی‌های بزرگ، در شخصیت شهید چمران نیز مشاهده می‌شوند. از شهید چمران بیشتر ویژگی‌هایی مانند صلابت و شجاعت را می‌شناسیم و تصویر یک معلم که اسلحه در دست دارد و در میدان جنگ است در ذهن‌ها ثبت شده است. این در حالی است که در عرصه عاطفی نیز تصاویر زیبایی از ایشان ثبت شده است که در باغچه‌ای و در کنار غنچه گلی ایستاده است. دکتر ابراهیم یزدی مجموعه نامه‌نگاری‌های میان خود و شهید چمران را در مجموعه‌ای منتشر کرده است که زمانی که نامه‌های شهید به همسر و فرزندانش را می‌خوانیم، متعجب می‌شویم که آیا این فردی که نامه‌ها را نوشته، همان مصطفی چمران دهلاویه است؟ چگونه این طبع لطیف و آن شجاعت در کنار هم قرار می‌گیرند؟
وی با ذکر خاطره‌ای از شهید مجید حدادعادل، به نقل از فرزند ایشان، گفت: شهاب‌الدین حدادعادل، فرزند شهید مجید حدادعادل خاطره‌ای برای بنده تعریف کرد که در سفر چند سال پیش مقام معظم رهبری به استان کردستان، ایشان فرمودند که شهاب نیز همراه ما به کردستان بیاید. سفر در زمستان انجام شد و دشت کردستان سبز و پر از لاله‌های واژگون بود. وی گفت که مقام معظم رهبری برای بنده تعریف کردند که در دوره ریاست جمهوری، در سفری به همراه پدر شما به کردستان آمدیم. زمانی که به این دشت لاله‌پرور رسیدیم، پدر شما از ماشین پیاده شد و به میان لاله‌ها رفت و فریادی کشید و سپس در میان لاله‌ها خوابید و غلت خورد. رهبری فرمودند بنده در بحث غنای طرب‌انگیز، پدر شما را مثال می‌زنم و این طرب از نوع حلال است. بعد می‌بینیم که این روح لطیف، سلاح در دست می‌گیرد و زمانی که در میدان جنگ قرار می‌گیرد، هیچ نشانی از این لطافت ندارد و این ویژگی انسان‌های بزرگ است.
شفیعی تصریح کرد: در دانشگاه‌ها نیز باید به این نکته توجه داشته باشیم که در مقام معلمی، استادان دانشگاه باید شخصیت‌های جامعی باشند. در روزهایی که در استان خوزستان با مساله سیل مواجه بودیم، بهار حضور اجتماعی دانشگاهیان در حوزه جامعه‌شناسی و روان‌شناسی بود و آنچه در کتاب‌ها آمده است را آن روزها در صحنه دیدیم و این روحیه را در دانشگاه و حوزه نیاز داریم. اینکه دانشجویی در اختیار ما است و در کلاس درس حاضر می‌شود، این حضور صرفا در مقام آموزش دروس نباشد، بلکه در دوران تحصیل، سلوک و شخصیت کسب کند و راه درست را بیاموزد و در این صورت است که خروجی کار، فردی می‌شود که هم دانشمند است و هم در نقش‌آفرینی اجتماعی و دردمندی و عشق‌ورزی حاضر می‌شود.
انتهای پیام