بزرگنمايي:

خوزستان آنلاین - ریزش کوه در کوی رمضان و منبع آب اهواز در سال‌های اخیر به معضل بزرگی تبدیل شده و این حوادث کودکان جان خود را از دست داده و بیشترین قربانی‌ها هستند.

 حاشیه‌نشینی یکی از آسیب‌های جدی موجود در کشور است که قشر نیازمند و ضعیف را با مشکلاتی روبرو می‌کند. بنا به اعلام برخی مسئولان استان خوزستان، این استان در جایگاه سوم حاشیه‌نشینی کشور قرار دارد؛ مردم حاشیه‌نشین خوزستان نیز همانند سایر همنوعان خود از فقر، آسیب‌های اجتماعی و همچنین ضعف خدمات شهری در بخش‌های مختلف رنج می‌برند.
ریزش کوه در منطقه کوی رمضان و منبع آب طی سال‌های اخیر به معضل بزرگی تبدیل شده و در حوادث مختلف کودکان 3، 6 و 8 ساله جان خود را از دست دادند.
صبح روز یکشنبه 30 مهرماه اهالی منطقه خیابان چهار خالدی باز شاهد ریزش کوه بر سر سه خانوار بودند؛ متأسفانه در این حادثه چهار نفر مصدوم و به بیمارستان گلستان منتقل شدند. در این حادثه پسربچه‌ای سه‌ساله تحمل آسیب‌های آوار را نداشت و در راه انتقال به بیمارستان جان خود را از دست داد. همچنین تن نحیف دختری هشت ساله به صورت خمیده در میان دست‌های آتش‌نشانان از محل حادثه خارج شد.
بیش از 500 نفر از اهالی در محل حادثه جمع شده و برای مظلومیت این دو کودک بی‌گناه اشک ریختند. مسئولان اما از استانداری و شهرداری گرفته تا نهادهای امدادی مثل آتش‌نشانی، هلال‌احمر و فوریت‌های پزشکی هم آمده بودند. بر اساس اعلام سازمان‌های امدادی، دو خانه از حادثه ریزش کوه متأُثر شدند.
زنی که جان سالم از مهلکه به در برد
زهرا بارانی زنی حدوداً 30 ساله که بریده‌بریده حرف می‌زند و گاهی همه‌چیز را جابجا می‌گوید یکی از همسایه‌های دو خانواده زیرآوار مانده است.
وی  می‌گوید: ساعت 6:45 خانه روی سر ما خراب شد؛ با کمک برادرم دختر و دو پسرم را نجات دادم.
این زن حادثه دیده ادامه می‌دهد: چشم‌هایم جایی را نمی‌دید و فقط از تل‌های خاک خودمان را بیرون انداختیم. اگر برادرم کمکم نمی‌کرد معلوم نبود چه بلایی سرمان می‌آمد و شاید ما هم زنده نبودیم.

بارانی از ادامه مصاحبه امتناع می‌کند و با صدایی لرزان می‌گوید: حالم اصلاً خوب نیست و تصویر فرزندان بی‌گناه هشت ساله و سه‌ساله همسایه‌هایم از جلوی چشمانم پاک نمی‌شود.
بی‌نتیجه ماندن پرونده 10 ساله برای جابجایی
آمنه یوسفی یکی دیگر از اهالی منطقه کوی رمضان می‌گوید: خیابان چهار خالدین کوی مجاهدین زندگی می‌کنم؛ سه سال قبل هم کوه روی سر همسایه ما ریزش کرد و با هر آوار ترس به جان همه اهالی منطقه می‌افتد.
وی اضافه می‌کند: بین 10 تا 15 سال است که برای جابجایی خانه خود در شهرداری پرونده داریم ولی هیچ نتیجه‌ای نگرفتیم.
فاطمه کاظمی دیگر شهروند ساکن کوی رمضان  می‌گوید: سال 93 با وقوع یک زلزله کوه روی خانه‌ام ریزش کرد؛ برای وقوع این حادثه نامه از فرمانداری و آتش‌نشانی بردم ولی یکی از کارشناسان شهرداری به من گفت که «اصلاً چرا در این منطقه زندگی می‌کنید».
این زن که کودک خود را در بغل گرفته با ناراحتی ادامه می‌دهد: اگر داشتیم که اینجا زندگی نمی‌کردیم.
مردان زیادی به‌صف ایستاده و روند تخریب خانه آوار شده را به نظاره می‌نشینند؛ وقتی به آن‌ها گفته می‌شود که از مشکلات منطقه خود صحبت کنید همه بی‌تفاوت چشم‌هایشان را به بولدوزر دوخته و خود را به نشنیدن می‌زنند.
وقتی گفته می‌شود لابد همه‌چیز خوب است که این‌چنین ساکت هستید با ناراحتی تمام یک‌صدا می‌گویند: از درد زیاد به سکوت رسیده‌ایم؛ مشکلات منطقه آن‌قدر نمایان است که نیازی به بازگویی ندارد، هرچقدر گفتیم فایده‌ای نداشته و مسئولی به دادمان نرسید.
زندگی با ترس ریزش آوار کوه
حیات قلی ناصری که با اصرارهای مکرر به حرف آمده می‌گوید: همه اهالی منطقه با ترس ریزش آوار کوه زندگی می‌کنند و شاید روزی خانه ما هم آوار شود.
وی ادامه می‌دهد: در این منطقه گاز نداریم، کوچه‌های تنگ و باریک مانع از خدمات‌رسانی می‌شوند و اگر روزی آتش‌سوزی شود ماشین‌های آتش‌نشانی امکان ورود به این کوچه‌ها را ندارند.
این شهروند منطقه کوی رمضان در پایان می‌گوید: این منطقه نه آسفالت درست‌وحسابی دارد و نه فاضلاب؛ مردم حتی از نبود یک روشنایی که لازمه تأمین امنیت است، محروم هستند.
ستار محمدحسینی یکی دیگر از اهالی این منطقه می‌گوید: شهرداری اصلاً این منطقه را حساب نمی‌کند؛ تابه‌حال موارد زیادی از ریزش کوه با خسارت‌های زیاد داشتیم ولی جابجایی تمام اهالی از منطقه انجام نشد.

وی ادامه می‌دهد: این برای چندمین بار است که اهالی کوی رمضان با ریزش کوه خسارت می‌بینند و برخی‌ها نیز جان خود را از دست می‌دهند.
این شهروند با گلایه از باریکی کوچه‌ها در پاسخ به انتظارش از مسئولان طرح سؤال می‌کند: از مسئولان چه انتظاری می‌توانیم داشته باشیم وقتی به ما توجه نمی کنند؟
محمدحسینی در پایان می‌گوید: آسفالت منطقه بسیار نامناسب است و متأسفانه برخی مواقع حتی خیابان‌ها را خراب کرده و همان‌طور رها می‌کنند.
فرامند هاشمی زاده معاون استاندار خوزستان نیز با حضور در محل حادثه در گفتگویی کوتاه با خبرنگار مهر از برنامه داشتن برای این مناطق خطرآفرین خبر داد.
  بلافاصله پس از مدیریت حادثه پیش آمده و نجات افراد مصدوم و خروج فوتی‌ها، ستاد بحران خوزستان به دستور استاندار برای حل مشکل واحدهای مسکونی خطرآفرین منطقه کوی رمضان و منبع آب با فوریت تشکیل شد.
با تشکیل این جلسه هرچند همه مسئولان دغدغه جابجایی ضرب‌الاجلی خانوارهای ساکن در مناطق خطرآفرین را داشتند ولی شهرداری تنها شناسایی خانه‌های پرخطر و معرفی به شرکت عمران و مسکن‌سازان خوزستان را وظیفه خود دانست.

همچنین گلایه‌های مسئولان مسکن و شهرسازی و شهرداری نیز از عدم وجود یک متولی برای جابجایی این منازل و کم‌کاری شرکت فوق حکایت داشت.
گودبرداری بهداشت علت بروز حادثه کوی رمضان
سید عمادالدین موسوی امام‌جمعه مسجد امام خمینی دو فرعی شهید غلامی کوی رمضان نیز خطاب به مسئولان اظهار کرد: در این سه سالی که برای خدمتگزاری به مردم آمدم متأسفانه حتی یک مسئول به فکر این اهالی نبوده است.
این شهروند کوی رمضان اهواز تصریح کرد: با یک عطسه هم این خانه‌ها ریزش می‌کند و زمین‌لرزه که جای خود دارد؛ بارها تقاضای دیدار با مسئولان ارشد استانی را داشتم ولی هرگز این دیدارها میسر نشد.
موسوی طرح سؤال کرد که چرا نباید بتوانم با یک مسئول که در مفهوم لغوی باید مورد سؤال قرار بگیرد، دیدار کنم؛ متأسفانه جای مردم و مسئولان جابجا شده و مسئولان طرح سؤال می‌کنند.
وی ادامه داد: حدود سه سال است که زمینی به مساحت دو هزار متر به وزارت بهداشت اهدا کردیم ولی هنوز هیچ اقدامی برای اجرای پروژه بهداشتی انجام نشد؛ بحرانی که امروز پیش آمده در ارتباط با خاک‌برداری و گودبرداری بهداشت است که باعث شکستن لوله فاضلاب و دپوی آب در منطقه شده است.
طرح جابجایی منازل ناقص ماند
محمد حاجیور یکی از اهالی کوی رمضان اظهار کرد: باید از این حوادث پیشگیری کنیم و این صحیح نیست که هر بار دو کودک یا جوان را از دست بدهیم.
حاجیور با طرح این سؤال که آیا شهر رامین زیرساخت‌های لازم را برای استقرار این مردم دارد، خطاب به مسئولان می‌گوید: وقتی اعلام می‌کنید این خانوارها بروند در شهر رامین مستقر شوند چطور باید ارتزاق آن‌ها را حل کنیم؟ این مردم باید در یکی دیگر از مناطق خود شهر اهواز اسکان پیدا کنند.
  تعدادی از اهالی که به نمایندگی از سایر اهالی در جلسه حضور پیدا کردند در واکنش به پیشنهاد مدیرکل بحران استانداری خوزستان خواستار جابجایی منازل در خود شهر اهواز و نه شیرین شهر یا شهر رامین شدند.

یکی از پیشنهادات مسئولان اجرایی برای جابجایی مردم انتقال خانواده‌ها به شهرهای جدید شیرین شهر و یا رامین بود که با مخالفت شدید تعدادی از اهالی که به نمایندگی از منطقه در جلسه حضور داشتند، روبرو شد.
متأسفانه این شهرهای جدید اصلاً زیرساخت‌های لازم برای زندگی این خانوارها را ندارند؛ هرچند حاشیه‌نشینی را نباید تأیید کرد ولی خانواده‌ای که در تأمین مایحتاج اولیه زندگی خود درمانده است چطور می‌تواند یک دسترسی آسان به مناطق شهری و خدمات را رها کرده و کیلومترها از شهر دور شود؟
اغلب سرپرستان خانوار ساکن در این مناطق یا کارگر فصلی و روزمزد هستند و اینکه اصلاً شغلی ندارند؛ چنین مردمی چطور می‌توانند آورده اولیه برای سکونت در این شهرهای جدید را تأمین کنند؟
امید است پیش از اینکه اهالی بیشتری بر اثر ریزش آوار جان خود را از دست بدهند، مسئولان فکری بکنند.