بزرگنمايي:

و شامگاهي بود و اجتماعي مقابل مسجد جامعي که روايتگر عشق و شور و ايثار است. همهمه‌اي بود و احساس بغض و لبخندي...

و نگاه کنجکاوي به راحتي مي‌توانست تصويرگر اوج زيبايي‌ها باشد.

صداي صلوات مي‌آمد. بوي اسپند و نواي محمد. آري اينان شيفتگان محمد رسول الله‌اند.

دسته دسته مي‌شوند کاروان کاروان و راهي مي‌شوند به سرزمين جلا و جبروت.

هر گوشه مسجد روايت از حکايتي ديگر داشت. هر سوي که مي‌نگريستي خيل عظيم جمعيت بدرقه‌کننده، يک احساس در تو بر مي‌انگيخت و آن احساس حسرت بود، حس جا ماندن و يک جمله را زمزمه زبانت مي‌ساخت که‌اي کاش در مسير زندگي، گذر از اينجاده نيز قسمتمان شود.

توصيف شور و شوق آنجا با چند کلمه و پاره‌اي جملات ناممکن است. عده‌اي صلوات ويژه مي‌فرستاند گويي دامادي را روانه حجله مي‌کنند. که به راستي چيزي جز اين نيست و چه شکوهي دارد عروس سيه‌پوشي که قبلگاه ملائکه و جن و انس است.

در گوشه‌اي ديگر عده‌اي ضرب گرفته بودند و يزله‌ها مي‌رفتند و امتداد صداي صلوات و به راستي چه با دل مي‌کرد ضرب آهنگ زيباي ترنم نام محمد(ص) ....

خيابان مملو بود از جمعيت، تشخيص حجاج تقريبا ناممکن بود. پيرمردهايي بودند با عباي زيباي محلي که تبسم چهره‌شان حکايت از انتظاري طولاني مي‌داد و اينک به دروازه‌هاي وصال رسيده‌اند.

و در گوشه‌اي ديگر تصوير متضادي نظر را جلب مي‌کرد چشمان اشک آلود پيرزني که شايد با خود اينگونه مي‌انديشيد که آيا اجل براي من هم فرصتي باقي خواهد گذاشت و تصوير دختري که اشک مي‌ريخت و پدر مسافرش تسلايش مي‌داد.

تصوير 115 مشتاق، 115 سرور وصف‌ناشدني، تصوير هزاران اميد، تصوير 3 اتوبوس و حس زيباي عرفاني فضا، تا ابد زيبا‌ترين تصوير ذهن 115 پرستوي راهي مي‌ماند.

و تصوير هزاران بغض، تصوير هزاران حسرت، تصوير هزاران دست به دعا برخاسته و نواهاي ‌اي کاش برخاسته از نهان هزاران فرد متفاوت، با نوع پوشش و گويش مختلف اما... با ديني واحد، با قبله‌اي واحد و با يک آرزوي مشترک زيبا‌ترين تصوير از اسلام و مسلماني را بر بوم تاريخ‌ خواهد کشيد و پرچم محمد رسول الله(ص) را تا ابد بر بلنداي تمام ادعاهاي باطل ضد اسلامي برافراشته خواهد کرد.

و «لبيک الهم لبيک...  »