بزرگنمايي:

خوزستان آنلاین - وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، قوت اصلی آموزش عالی در ایران را تعداد بالای اعضای هیات علمی دانست و گفت: ما سرمایه‌های خود را در واحدهای کوچک پراکنده و متفرق توزیع کرده‌ایم و هنوز هم برخی از اشخاص قانع نیستند که نباید دیگر به سمت تکثیر و افزایش تعداد واحدهای آموزشی برویم.
به گزارش ایسنا - منطقه خوزستان، دکتر منصور غلامی در نشست شورای دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر که امروز دوشنبه (7 اسفندماه) در این دانشگاه برگزار شد، اظهار کرد: ما اهداف و برنامه‌های خوب زیادی داریم اما در اجرا، گرفتار برخی نقایص هستیم و کمبود منابع پشتیبانی‌کننده یکی از این نواقص است. ممکن است پیگیری و مدیریت برنامه‌ها و هدفگذاری‌ها نیز به شکلی دقیق صورت نگرفته باشد.
وی افزود: در این مدت که که مسوولیت وزارت را عهده‌دار شدم، منظر دیگری از مجموعه آموزش عالی را دیدم که در زمان ریاست دانشگاه نمی‌دیدم. اکنون می‌بینم ضعف و قوت‌هایی وجود دارد و قوت اصلی این است که تعداد اعضای هیات علمی زیادی داریم اما سرمایه‌های خود را در واحدهای کوچک، پراکنده و متفرق توزیع کرده‌ایم و هنوز هم برخی از اشخاص قانع نیستند که نباید دیگر به سمت تکثیر و افزایش تعداد واحدهای آموزشی برویم.
وزیر علوم، تحقیقات و فناوری تصریح کرد: ما در برخی مراکز دانشگاهی، مانند پیام‌نور، علمی کاربردی و... دچار یک ریزش شدید شده‌ایم که هم امکانات فیزیکی آنان معطل می‌ماند و هم تعدادی از اعضای هیات علمی هستند که با کاهش فعالیت‌ها، دچار مشکل می‌شوند. این مجموعه قابل رویت در حوزه آموزش عالی، نیاز دارد که به شکل جدی و هدفمند برنامه‌ریزی شود.
غلامی خاطرنشان‌کرد: در سال 94 شورای انقلاب فرهنگی مصوبه‌ای را تحت عنوان ساماندهی آموزش عالی در کشور به دانشگاه‌ها ابلاغ کرد که بعد از درک مشکل به وجود آمده در توسعه کمی زیاد مراکز آموزش عالی کشور برنامه‌ریزی شد. به دلیل ضرورت سازماندهی یک ستاد مرکزی در وزارت علوم که به تاخیر افتاده بود، اجرای این طرح از اواسط سال 95 آغاز شد و حدود یک سال و نیم است که در حال اجرا است.
وی ادامه داد: در این مدت بیشتر تشکیلات و ساختارهای کلی، مانند منطقه‌بندی دانشگاه‌ها، تعریف دانشگاه‌های معین و تلاش برای یک‌کاسه کردن هیات‌های امنا از اقدامات انجام شده بودند. هنوز در برخی دانشگاه‌ها شاهد هستیم که افرادی به دنبال تشکیل هیات امنای مستقل هستند و این میل به پراکنده‌کاری فرهنگی است که گرفتار آن هستیم.
ادامه دارد...
انتهای پیام