بزرگنمايي:

خوزستان آنلاین -
نماینده سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در ایران گفت: اگر می‌خواهیم تا سال 2050 بر گرسنگی و ناامنی غذایی در جهان غلبه کنیم باید تولیدات کشاورزی را 60 درصد افزایش دهیم.
به گزارش ایسنا - منطقه خوزستان، رائو ماتا در همایش مقابله با بیابان زایی خوزستان که امروز (دوشنبه، 28 خردادماه) در گیت بوستان اهواز برگزار شد، اظهار کرد: «زمین ارزش حقیقی دارد. در آن سرمایه‌گذاری کنید.» این عبارت شعاری است که برای سال جاری انتخاب شده تا اهمیت مدیریت پایدار زمین به عنوان روشی برای بازسازی اقتصادها، اشتغال‌زایی و احیای جوامع را برجسته کند.
وی افزود: حفاظت و مراقبت از اراضی نقش محوری در تلاش‌های ما برای رسیدن به توسعه پایدار ایفا می‌کند. مدیریت موثر اراضی جزو اساسی «چرخه» غذا، آب، انرژی و محیط زیست به شمار می‌آید و به همین دلیل در شرایطی که ملل مختلف با چالش‌های گوناگونی در راستای حفاظت از منابع طبیعی دست و پنجه نرم می‌کنند، این نوع مدیریت در قالبی یکپارچه می‌تواند توسعه پایدار را به ارمغان آورد. این در حالی است که روز به روز میزان فشار بر منابع طبیعی با سرعتی بالا در حال افزایش است.
نماینده سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در ایران گفت: تحقیقات نشان می‌دهد در سطحی جهانی، چنانچه طی 25 سال آینده تخریب سرزمین با روند کنونی ادامه پیدا کند، 12 درصد از تولیدات محصولات غذایی کاسته خواهد شد و این امر می‌تواند باعث افزایش 30 درصد قیمت این محصولات در ابعاد بین‌المللی شود. از سوی دیگر تا سال 2030، روندهای جهانی همچون پویایی جمعیت، افزایش تقاضا برای مصرف انرژی، غذا و آب، فشار قابل ملاحظه‌ای را بر اراضی تحمیل می‌کنند. به طوری که انتظار می‌رود که تقاضا برای غذا 50 درصد، انرژی 45 درصد و آب 30 درصد افزایش یابد.
ماتا خاطرنشان کرد: رو در رویی با این حجم تقاضا نیازمند آن است تا سطح اراضی کشاورزی به میزان 175 تا 220 میلیون هکتار افزایش یابد. چنین نیازی به صورت پایدار برآورده نخواهد شد مگر آنکه از بهره‌وری اراضی حفاظت و آن را احیاء کنیم. ادامه روند کنونی به جنگل‌زدایی، بیابان‌زایی و تخریب بیشتر اراضی ختم خواهد شد. اگر می‌خواهیم تا سال 2050 بر گرسنگی و ناامنی غذایی در جهان غلبه کنیم باید بر تولیدات کشاورزی و میزان 60 درصد بیافزاییم که این امر افزایش 100 درصدی محصولات کشاورزی در کشورهای در حال توسعه را نیز شامل می‌شود.
وی ادامه داد: این در حالی است که جنگل‌زدایی، فرسایش سرزمین، تخریب زمین‌های زراعی، فقدان تنوع محصولات و کاهش منابع آبی به شدت اکوسیستم‌ها، تنوع زیستی و همچنین کالا و خدمات وابسته به آن‌ها را تحت فشار روزافزون قرار داده‌اند. تأثیر مخرب تغییرات اقلیمی نیز بر وخامت اوضاع افزوده است.
نماینده سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد(فائو) در ایران گفت: در مناطق خشک و نیمه‌خشک جهان همچون ایران، این چالش‌ها و فشار بر منابع طبیعی بیشتر قابل مشاهده است و در آینده نیز افزایش قابل ملاحظه‌ای خواهند یافت. در فاصله 50 سال گذشته سازمان ملل متحد رابطه نزدیکی با دولت ایران (در خصوص مدیریت منابع طبیعی) داشته و با حمایت از این کشور در قالب پروژه‌ها و طرح‌های گوناگون دوشادوش ایرانیان تلاش کرده است تا زمینه‌های مدیریت پایدار این منابع طبیعی بیش از پیش فراهم شود.
ماتا افزود: فائو در راستای مقابله با این تهدیدات فزاینده با حمایت نهادهای محلی و در کنار شرکای بین‌المللی با موفقیت بسیار در حال مقابله با خشکسالی، اجرای طرح‌های احیای اراضی در مجموعه‌ای از کشورهای جهان است. دانش قابل ملاحظه این سازمان در مقابله با چالش‌های جدی بیابان‌زایی در قاره‌های مختلف جهان، باعث شده تا کشورهای عضو بیشتر به اثرات قابل توجه فرسایش خاک و تخریب آن بپردازند.
وی خاطرنشان‌کرد: فائو از بدو تأسیس در ایران در 40 سال پیش، تلاش کرده است تا دانش فنی و تجارب خود در زمینه مدیریت اراضی در کنار روش‌های مدیریت منابع آب، جنگلداری، مقابله با خشکسالی و غیره را با رویکرد مقابله با چالش‌های بیابان‌زایی در ایران ارائه دهد. چارچوب برنامه کشوری (2021 – 2017)، حمایت فائو از دولت ایران در راستای ارتقای کشاورزی و توسعه روستایی پایدار را تعریف می‌کند. این چارچوب با سیاست‌های توسعه میان‌مدت و بلندمدت ایران و همچنین استراتژی‌های منطقه‌ای و جهانی فائو ادغام شده است. یکی از دستاوردهای این چارچوب برنامه کشوری مقابله با بیابان‌زایی و خشکسالی در سطح ملی است.
نماینده سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در ایران در خصوص پروژه‌هایی که در سال‌های اخیر در ایران و در قالب همکاری بین فائو و وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مختلف کشور در حوزه‌های مبارزه با بیابان‌زایی، خشکسالی و همچنین کمبود آب اجراء شده‌اند، گفت: "پروژه احیای اراضی جنگلی و تخریب یافته (RFLDL) " در مناطق خشک و نیمه خشک استان‌های کرمان و خراسان جنوبی یکی از مهم‌ترین پروژه‌ها در این حوزه است که با حمایت سازمان تسهیلات جهانی محیط زیست اجرا می‌شود.
ماتا ادامه داد: در فرایند اجرای پروژه RFLDL ظرفیت‌های جوامع محلی به منظور تحقق مدیریت پایدار اراضی جنگلی و برای حفاظت از جنگل‌ها، اراضی فرسوده و دیگر منابع طبیعی و نیز ارتقاء معیشت‌های جایگزین، تقویت می‌شود. این اقدام در تطابق با سیاست‌گذاری‌های ملی در خصوص مقابله با بیابان‌زایی، حفاظت از تنوع زیستی و کاهش آثار منفی تغییرات آب و هوایی به اجرا گذاشته شده‌اند. در این راستا تاثیر عینی و مثبت در مناطقی که پروژه به اجرا گذاشته شده، قابل مشاهده است.
وی افزود: به همین ترتیب، در چارچوب پروژه "برنامه یکپارچه مدیریت پایدار منابع آبی حوضه دریاچه ارومیه" فائو در حال حمایت از فعالیت‌های ستاد برنامه احیای دریاچه است که سعی دارد دریاچه و اکوسیستم‌های جانبی آن را احیاء کرده و معیشت‌های مبتنی بر کشاورزی را در منطقه بهبود ببخشد.
نماینده سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد(فائو) در ایران گفت: علاوه بر این، دو پروژه منطقه‌ای فائو در حوزه کمبود آب و کارایی آب، بر مبارزه با خشکسالی مداومی که گریبانگیر منطقه شده، متمرکز است. اولین پروژه با عنوان «اجرای برنامه 2030 برای کارایی، بهره‌وری و پایدار آب در کشورهای خاور نزدیک و شمال آفریقا» تحت حمایت سازمان توسعه بین‌المللی سوئد و با هدف تدوین چارچوب مناسب برای اجرای تمهیدات برنامه 2030 در مبارزه با تأثیرات کمبود آب در ایران، اردن، لبنان، مصر، کرانه باختری و نوار غزه، تونس، الجزایر و مراکش، وارد مرحله اجرایی شده است.
ماتا ادامه داد: فائو همچنین در تلاش است تا از طریق دومین پروژه منطقه‌ای با عنوان «حمایت از چارچوب همکاری منطقه‌ای در برنامه ابتکار کمبود آب» ظرفیت‌های منطقه‌ای و تبادل اطلاعات بین کشورهای منطقه را افزایش داده و چارچوبی برای افزایش بهره‌وری آب ارائه کند.
وی گفت: فائو در مسیر پیش رو در نظر دارد در چارچوب برنامه کاری‌اش و به گونه‌ای فعال، تخصص فنی و تجربیات جهانی خود را دوشادوش سایر نهادهای ملل متحد و شرکای دیگر در اختیار ایران قرار دهد. این تلاش‌ها به بسیج منابع لازم منتهی خواهند شد تا با اجرای اقدامات ماندگار، جامع و یکپارچه، کشور قادر به دستیابی به اهداف توسعه پایدار شود. همانطور که در آرمان 15 توسعه پایدار اشاره شده است، خاک منبعی تجدیدناپذیر است که از بین رفتن آن در طول حیات بشری قابل جبران نیست. بنابر این بسیار مهم است که ما دست در دست هم و با اقدامی جمعی برای حفاظت از منابع خاک و در نهایت حفاظت از آینده بشر اقدام کنیم.
انتهای پیام