بزرگنمايي:
روستاي بندقير در زمان ساسانيان مورد توجه قرار داشت و در آن دوره سدي بر رودخانه گرگر بنا کردند و از آن پس با توجه به ساخته شدن اين سد از قير نام منطقه به بندقير شهرت گرفت.
اين روستا با دارا بودن صد خانوار و بالغ بر 750 نفر جمعيت يکي از روستاهاي قديمي استان خوزستان بين دو شهر اهواز و شوشتر واقع شده است. اين روستا در جغرافياي استان خوزستان محل اتصال سه رودخانه شطيط، دز و گرگر است که با هم در تنگه اين روستا متصل مي‌شوند و کارون اصلي را تشکيل مي‌دهند.
اين روستا طبق اظهارات اهالي با وجود داشتن تعداد قابل توجه دانش‌آموز تنها داراي مدرسه دو کلاسه‌اي است که دانش آموزان دختر و پسر دوران ابتدايي را در کنار هم جاي داده است.
ساکنان روستاي بندقير که به کار کشاورزي مشغول هستند اگرچه خانه بهداشت دارند با اين حال ارائه خدمات بهداشتي در اين روستا شامل همه اهالي نمي‌شود.
*فرزندانمان به ناچار ترک تحصيل مي‌کنند
يکي از والدين دانش‌آموزان در خصوص بازماندن فرزندش از ادامه تحصيل اظهار کرد: روستاي بندقير آخرين منطقه استحفاظي شوشتر است و در کنار رودخانه قرار دارد.
وي عنوان کرد: همين امر تردد دانش‌آموزان راهنمايي را براي رسيدن به مدرسه دچار مشکل کرده است زيرا بايد کيلومترها مسافت را بپيمايند و اين موضوع براي دختران ما به ويژه دردسرساز شده است.
اين روستايي اهل بندقير اضافه کرد: نزديکترين روستا به رودخانه روستاي بندقير است که مسافت 8 کيلومتري را براي رسيدن به مدرسه راهنمايي بايد پيمود و البته روستاهاي ديگر اين حوالي هر کدام با بندقير حدود 10 کيلومتري فاصله دارند و دو برابر اين مسافت را براي رسيدن به اين مدرسه بايد طي مسير کنند.
*دوري مسافت مدرسه روي خوشي ندارد
وي بيان کرد: پيمودن اين مسير طولاني براي دختران ما که استعداد و علاقه بسياري به تحصيل دارند و ما نيز خواهان پيشرفت آنها هستيم اصلا روي خوشي ندارد و در همين راستا بارها به مسئولان امر مشکل را مطرح کرده‌ايم و خواستار ساخت مدرسه راهنمايي در حوالي اين روستا شده‌ايم.
پدر زهرا در ادامه تصريح کرد: بر اساس پيگيري‌هاي مردم و البته برخي مسئولان قرار بود خيريني در اين منطقه اقدام به احداث مدرسه کنند که نيمي از اين راه نيز طي شده بود اما پس از مدتي ديگر نه خبري از ساخت مدرسه بود و نه اقدامي براي اين مهم.
وي با بيان اينکه عدم توجه مسئولان استاني براي احداث حتي يک مدرسه راهنمايي در روستاهاي اين منطقه بي‌عدالتي است گفت: بسياري از والدين به دليل دوري مسافت، فرزندان خود را از مدرسه و تحصيل بازمي‌دارند و همين امر موجب دلسردي ديگر خانواده‌ها براي ادامه تحصيل بچه‌هايشان مي‌شود.
اين روستايي که شغل اصلي‌اش کشاورزي است ابراز دارد: اگر مسئولان نيم نگاهي به روستاهاي خوزستان بيندازند و اندکي اعتبار را به جاي هزينه در برخي امور که نياز ضروري و مبرمي براي مردم ندارد به ساخت و ساز مدارس در اين مناطق اختصاص دهند، بسياري از مشکلات موجود در بخش‌هاي محروم استان حل و فصل خواهد شد.
*13 سال از واگذاري زمين براي ساخت مدرسه مي‌گذرد
در اين خصوص عضو شوراي اسلامي روستاي بندقير نيز با تاکيد بر اينکه چرا بايد روستاي بندقير و چهار روستاي همجوار حتي يک مدرسه راهنمايي نداشته باشند اظهار کرد: نه تنها دانش‌آموزان اين روستا از مدرسه راهنمايي محرومند، بلکه روستاهاي بالادست مثل: عله بندقير، نقيشيات 1، نقيشيات 2 و سريمه نيز به همين مشکل گرفتار شده‌اند.
عباس حسين‌زاده بندقيري تصريح کرد: اين روستاها مسافت بيشتري را بايد طي کنند تا به مدرسه راهنمايي نوردانش ندافته که دانش‌آموزان روستاي بندقير در آنجا تحصيل مي‌کنند، برسند.
وي اضافه کرد: با وجود داشتن تعداد قابل توجه دانش‌آموزان تنها يک مدرسه ابتدايي در اين روستا وجود دارد که دختر و پسر در کنار يکديگر به تحصيل مشغولند و بعد از اين دوره خيلي از همين دانش‌آموزان به دليل فقدان مدرسه راهنمايي و بعد مسافت (10 کيلومتر) تا نزديکترين مدرسه راهنمايي از تحصيل باز مي‌مانند.
*دانش آموزان مجبور به ترک تحصيل مي‌شوند
عضو شوراي اسلامي روستاي بندقير ادامه داد: اکثر دختران اين روستا به علت نبود امکانات تحصيلي با بهترين نمرات درسي مجبور به ترک تحصيل مي‌شوند، و تنها تعداد اندکي از دختران براي ادامه تحصيل رنج رفتن به شهر را با تمام مشقات آن هموار کرده و اکنون يا در مرحله گذراندن دوره دبيرستان هستند و يا وارد دانشگاه شده‌اند.
وي همچنين گفت: اهميت اين موضوع تا به آنجاست که اهالي روستاي بندقير در سال 1379 با مشارکت يکديگر زميني را تعيين کرده و براي احداث مدرسه راهنمايي به آموزش و پرورش شهرستان شوشتر واگذار کرده‌اند ولي متاسفانه با گذشت 13 سال از اين امر نتيجه‌اي عايد اهالي اين روستا و روستاهاي اطراف نشده است.
وي با اشاره به مراجعات مکرر اعضاي شوراهاي سابق به فرمانداري و اداره آموزش و پرورش اذعان داشت: در نشست‌هاي متعدد قول مساعدت داده مي‌شود، اما تاکنون گام مثبتي در اين زمينه برداشته نشده است و کماکان دانش‌آموزان اين روستا و روستاي اطراف محروم از يک مدرسه راهنمايي بوده و خيلي از دانش آموزان در اين سال‌ها ترک تحصيل کرده‌اند.
متاسفانه امروزه شاهد هستيم که اهالي روستاي قير و اطراف آن، به دليل محروميت و مظلوميت به طور اجباري از تحصيل معاف مي‌شوند و همين امر غبار کهنگي را بيش از گذشته به سوي منطقه‌شان رهنمون کرده است. لزوم توجه مسئولان استاني به احداث حداقل يک مدرسه راهنمايي در اين بخش ضروري‌ست و حق اين افراد است که بتوانند با ادامه تحصيل، آينده‌اي روشن را براي خود و خانواده‌شان رقم بزنند.