بزرگنمايي:

پیام خوزستان - رئیس دفتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خوزستان با بیان نکاتی درباره انس با قرآن در سیره حضرت سیدالشهدا(ع) تصریح کرد: باور کنیم ورای تبرک و ارتباط ظاهری با قرآن خیلی چیزهای دیگر و استفاده‌های دیگر وجود دارد. فقط به استخاره با قرآن اکتفا نکنیم، به قرآن در مهریه و قرائت در فاتحه اکتفا نکنیم. اینها خوب است اما مسأله جدی‌تر از این حرف‌ها است مسأله این است که می‌شود با این کتاب راه را پیدا کرد.
به گزارش ایسنا – منطقه خوزستان، حجت الاسلام‌ و‌المسلمین سیدمحسن شفیعی در سخنرانی شب هشتم محرم به بیان نکاتی درباره انس با قرآن در سیره حضرت سیدالشهدا(ع) در مسجد صاحب الزمان(عج) اهواز پرداخت.
وی اظهار کرد: امام حسین(ع) در شب عاشورا وقتی به حضرت ابوالفضل(ع) فرمود که از دشمن بخواهد امشب را به آنها مهلت دهد، فرمودند: «أَنّی کُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاهَ لَهُ وَتِلاوَهَ کِتابِهِ وَکَثْرَهَ الدُّعاءِ وَالْاِسْتِغْفارِ» یکی از چهار موردی که حضرت سیدالشهدا(ع) به عنوان محبوب ذکر فرمودند: تلاوت قرآن است؛ مطلبی که از آن منزلت و جایگاهی که شایسته و سزاوار است در میان ما برخوردار و بهره‌مند نیست. بدون تعارف انس ما با قرآن کم است‎ ما با قرآن کم انس هستیم.
شفیعی تصریح کرد: اینکه در ماه رمضان یک موجی به راه بیفتد و تلاوت قرآن کنیم، خوب است اما کافی نیست؛ یعنی یک وقتی بناست ارتباط ما با قرآن همین مقدار باشد که در ماه رمضان آیاتی بخوانیم، تبرک بجوییم و در تشریفات ظاهری زندگی حضور داشته باشد؛ در این کارها هیچ کوتاهی و دریغی نداریم. اما یک وقت این است که این قرآن کتاب هدایت است. دستورالعملی است که بنا است ما را از تاریکی به روشنی منتقل کند. حضور این‌ها در متن جامعه ما فعال نیست؛ نشانه‌اش این است که آثار و نتایج و برکاتی که باید به دنبال آن بیاید، پیش روی ما نیست.
امام جماعت مسجد حضرت صاحب الزمان(عج) اهواز اظهار کرد: قرآن سرمایه بزرگی در دست ما است و می‌بینید آنهایی که به قرآن تمسک کرده‌اند نتیجه گرفته‌اند. پس این قابلیت در این کتاب نهاده شده است که بتواند سرنوشتی را عوض کند؛ اما ما این استفاده را نمی‌کنیم. آنچه می‌گوییم نفی تمسک در جهات ظاهری و تبرک و قداست قرآن نیست؛ نمی‌گوییم اینها نباید باشد، اینها در جای خود باید باشد؛ اما اینها سقف کاری که باید انجام شود، نیست.
وی افزود: برای جامعه‌ای که قرآن را در اختیار دارد و آورنده و مفسر قرآن در میان آن بوده و ائمه اطهار(ع) را دیده این حجم ارتباط با قرآن سزاوار و شایسته نیست، بلکه کم است. شما ملاحظه کنید ترجمه قرآن، تفسیر قرآن، بیان معارف قرآن در این حجم عظیمی که در قرن‌های گذشته انجام شده به نقطه پایان نرسیده است.
شفیعی گفت: این سرمایه که می‌تواند مولّد فرآورده‌های فراوانی باشد و می‌تواند جامعه و امت و جهانی را به حرکت در بیاورد، در مسائل ظاهری و تشریفات محدود شده است. فلسفه قرآن این است که بتواند حرکت ایجاد کند. قرآن برای این است که بتواند انسان‌ها را متحول کند. از قرآن به هر چه کمتر از این اکتفا بکنیم ضرر است.
رئیس دفتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خوزستان گفت: تعبیری از رهبر انقلاب دیدم که افق خوبی است؛ ایشان فرمودند: انس با آیات قرآن در فرهنگ عمومی ما باید به نقطه‌ای برسد که در محاورات خود مانند ضرب‌المثل‌ها آیات را به کار ببریم. این یعنی اینکه تلاوت و تفسیر و ترجمه به تنهایی کافی نیست باید فضایی شکل بگیرد که قرآن مداوم در متن زندگی ما باشد. ما به این ایمان داریم که قرآن آخرین کتاب آسمانی است؛ بنابراین توانایی هدایت بشر تا قیام قیامت در قرآن وجود دارد.
امام جماعت مسجد حضرت صاحب الزمان(عج) اهواز ادامه داد: در همین دوران معاصر، وقتی مرحوم علامه طباطبایی در دهه 40 شروع به تفسیر کرد، بنای او نوشتن تفسیر روایی از قرآن بود. علامه در اثنای کار با این موضوع مواجه شد که اندیشه‌های مارکسیستی، مادی‌گرایی و کمونیسم هجوم آورده و در تخریب مبانی و اعتقادات دینی بیداد می‌کند. از این رو المیزان را شروع کرد و منشأ تحولات بزرگی شد. یک بخشی از کار بزرگ امام در مبارزه با طاغوت را مرحوم علامه طباطبایی در حوزه فکری و نرم‌افزاری به واسطه قرآن انجام داد.
وی با اشاره به انس علامه طباطبایی با قرآن گفت: یکی از روحانیون تبریز این خاطره را از علامه طباطبایی نقل می‌کند که ایشان فرمود: من در هر دوره ای که ختم قرآن می‌کنم نکات جدیدی در فهم قرآن به قلبم افاضه می‌شود و ختم قرآن را به این شوق به انتها می‌رسانم که دوباره ختم جدید را شروع کنم و نکات جدیدی به قلبم بیاید. این جوشش در قرآن وجود دارد. علامه طباطبایی به اندازه سعه وجودی خود از قرآن بهره‌مند بود. شما هم اگر بنشینید قرآن بخوانید غیر از نورانیت و هدایتی که نصیبتان می‌شود، اگر به یک ترجمه خوب مراجعه کنید می‌ببینید انسان چه قدر مطلب می‌آموزد.
شفیعی گفت: در دوره‌های اخیر آیت‌الله جوادی‌آملی تفسیری به نام تسنیم شروع کردند که سرشار از مطلب و حرف نو و نورانیت‌های جدید است. این همان سرچشمه جوشان است. اگر حضرت سیدالشهدا(ع) یک شب فرصت می‌خواهد و برای ادامه حیات ظاهری ساعاتی وقت می‌گیرد برای چیست؟ برای سه چهار کار محبوب که یکی از آنها تلاوت کتاب خداست. این توجه باید در ما باشد.
رئیس دفتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خوزستان با تأکید بر اینکه در برنامه روزانه‌مان برای قرآن جایی باز کنیم، اظهار کرد: باور کنیم ورای این تبرک و ارتباط ظاهری با قرآن خیلی چیزهای دیگر و استفاده‌های دیگر هست. فقط به استخاره با قرآن اکتفا نکنیم. به قرآن در مهریه و قرائت قرآن در فاتحه اکتفا نکنیم. اینها خوب است اما مسأله جدی‌تر از این حرف‌ها است. مسأله این است که می‌شود با این کتاب راه را پیدا کرد.
امام جماعت مسجد حضرت صاحب الزمان(عج) اهواز گفت: ما خیلی جاها به حسب ظاهر و در زندگی به بن‌بست می‌رسیم. امام(ره) مکرر می‌فرمود: بن‌بست معنا ندارد. وقتی خداوند متعال یک نورافکن عظیمی را روشن کرده است که شما می‌توانید با آن راه را پیدا کنید، بن‌بست معنا ندارد: «و من یتّقی‌الله یجعل له مخرجاً» با قرآن مأنوس شوید. ببینید قرآن چه آرامشی عنایت می‌کند؛ این وعده خداوند است.
وی درباره انس امام حسین(ع) با قرآن کریم گفت: انس حضرت سیدالشهدا(ع) به قرآن با شهادتش هم تمام نمی‌شود. این از مسلّمات است که سر مبارک حضرت سیدالشهدا(ع) تلاوت قرآن کرد. این سر، سر مطهر حجت خدا است که تلاوت قرآن کرد. زید بن ارقم می‌گوید در مسیر سفر شام در حجره‌ای نشسته بودیم، سر ابی‌عبدالله(ع) را وارد کردند و سر مطهر این آیه را می‌خواند: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا»(کهف، 9) و می‌گوید: مو به بدنم راست شد و گفتم: «ای پسر رسول خدا این حکایت سر مبارک شما عجیب‌تر از اصحاب کهف و رقیم است».
شفیعی اظهار کرد: سر مبارک حضرت سیدالشهدا(ع) در نقاط دیگری نیز آیاتی را به تناسب خواند. این انس با قرآنِ امام حسین(ع) به تلاوت و قرائت در دوره حیات ایشان محدود نیست. ان شا‌ءالله از این از مجالس راهی به سوی انس بیشتر با قرآن باز شود.
انتهای پیام