چاپ

خوزستان آنلاین - شاعر «اگزیت» معتقد است: شعر امروز مسیر خود را از پند و اندرزگویی جدا کرده است و این امر شاید تأثیر سرعت تکنولوژی بر انسان کنونی است که زندگی را به تمامی در خود بلعیده است.
شجاع گل‌ملایری در گفت‌وگو با ایسنا ـ منطقه خوزستان، عنوان کرد: آیا انسان امروزی چیزی به نام حوصله درونش یافت می‌شود که بخواهد پند و اندرز هم به واسطه آن بگیرد؟ آن دوران که فرد صادرکننده پند و اندرز بود و از سکویی بالاتر به پیرامون خود نگاه می‌کرد به پایان رسیده است.
او اضافه کرد: امروزه در ادبیات سعی شاعر و نویسنده بر این است که سطح اثر خود را با سطح مخاطب یکی کند. در چنین شرایطی آیا می‌تواند در موقعیت یک پند دهنده و اندرزگو قرار بگیرد آن هم در حالی که معمولا نویسنده‌ها و شاعران امروز به دنبال این موضوع نیستند؟
گل‌ملایری اظهار کرد: از دید من ادبیات ابتدا برای خودش خلق می‌شود و چیزهایی مانند اخلاقیات بعداً از دل محصولات ادبی بیرون می‌آید. در این صورت چه بخواهیم چه نخواهیم باید بپذیریم ماندگاری اثر ادبی در ادبیت آن مستتر است و بقیه مسایل و موضوعات در فرع قرار می‌گیرند.
نویسنده «حلقه‌های گمشده در قراری زنانه» گفت: هیچ وقت ادبیات تعلیمی به آن شکلی که مد نظرمان است یا در فرهنگ ما آن نقش را برایش متصور می‌شوند وجود نداشته است. شکی نیست که آثار ادبی گاهی کارکردهای اخلاقی و انسانی پیدا می‌کنند اما این امر در ذات خود اثر نیست بلکه تحت تأویل و قرائت‌های ما تغییر موقعیت می‌دهد. با این همه، اگر تصور کنیم که اثر خلاقانه صرفا به خاطر مضامین اخلاقی نوشته شده خیر این گونه نیست و باید بگویم اصلا کار ادبیات این نیست.
وی خاطرنشان کرد: اگر بشود رسالتی برای ادبیات متصور شد می‌توان گفت رسالتش عبارت از تعهدی است که به خود دارد. این مسیر تأویل‌های افرادی است که گاهی اثری را به اثری تعلیمی، اخلاقی و انسانی مبدل می‌کند که به نوبه خود سعی دیگری است و ربطی به ذات اثر پیدا نمی‌کند. یعنی چیزی که سازه‌اش بر پایه پیش‌انگاره بنا شود و نه ادبیات که البته حکم چرک‌نویس را دارد و هرگز بخشی از تاریخ ادبیات هیچ سرزمینی نخواهد شد.
گل‌ملایری تاکید کرد: روح ادبیات با آفرینش و زایش عجین شده و جای خالی این مقوله برای هر اثری عدم و نیستی به بار خواهد آورد.
انتهای پیام