چاپ

پیام خوزستان- خوب بلدیم مسئولان را بکوبیم، خوب بلدیم حرف بزنیم ولی پای عمل که شد رفوزه ایم؛ با کوچکترین شایعه کمبود یک جنس چنان به سمت فروشگاه ها هجوم می آوریم که گویی قحطی زده ایم.
یک روز شاهد خروج تک تک کارکنان یک اداره بودم از آنها پرسیدم جریان چیست؟ گفتند در فلان استان کمبود بنزین آمده و خودروها در صف بنزین هستند. گفتم خوب! مگر این مشکل در استان ما هم وجود دارد؟ گفتند نه برای اطمینان می رویم! که از قضا هیچ مشکلی از بابت کمبود بنزین رخ نداد.
روزی کمپین نخریدن خودرو می گذاریم و روزی برای خرید همان خودرو صف می کشیم و سایت فروش خودرو با با میلیون ها مراجعه خود از دسترس خارج می کنیم.
با خودمان چند چندیم؟
شاید ده ها بار داستان گران شدن لبنیات در آلمان را از زبان ده ها نفر شنیده ام که وقتی لبنیات با کمی قیمت بالاتر عرضه شد مردم آن کشور نخریدند تا قیمت پایین آمد ولی همان افرادی که این داستان را تعریف می کردند اکنون یا درحال خرید پوشک اضافه هستند یا در سایت خرید خودرو گشت می زنند.
فشارهای اقتصادی و تحریم های دشمن را که می بینیم و می دانیم در یک جنگ روانی، اقتصادی تمام عیار هستیم پس چرا اینگونه عمل می کنیم؛ با اقدامات نسنجیده خود شرایط را هر روز بدتر نکنیم و به نوعی آب به آسیاب دشمن نریزیم؟
یک فرمول ساده اقتصادی است اگر میزان عرضه با تقاضا برابر نباشد و تقاضا بیش از عرضه باشد قیمت ها بالا می روند.
خیلی از کشورهای غربی که خود مسبب این شرایط هستند دلشان برای ما نمی سوزد لذا خودمان باید به فکر خودمان باشیم.
بیایید خود را در رفع مشکلات کشور سهیم بدانیم و بیش از نیاز کالا نخریم.