چاپ

پیام خوزستان - یک تولیدکننده فرش دست‌بافت گفت: وضعیت کشور اکنون به گونه‌ای است که در تمام بخش‌های تولیدی با مشکل مواجه هستیم و قطعا فرش به عنوان یک کالای زینتی که در سبد اصلی خانواده قرار ندارد در وضعیت کنونی با بحران جدی دست و پنجه نرم می‌کند.
صالحی اظهار کرد: در حال حاضر وضعیت تولید فرش دست‌بافت بهتر از دیگر بخش‌ها نیست و در تمام کشور، به ویژه خوزستان، تولید فرش دست‌بافت با بحران جدی مواجه شده است.
وی افزود: از نخستین مشکلاتی که می‌شود به آن اشاره کرد این است که فرش دست‌بافت هیچ سازمان و ارگان به خصوصی ندارد. تنها یک اتحادیه داشتیم که چند سال پیش تشکیل شد و در آن زمان همه این امیدواری را پیدا کردند که این اتحادیه می‌تواند یک اتحاد بزرگ میان بافندگان، تولیدکنندگان، کاموافروشان، رنگ رزان و طراحان صنف فرش دست بافت ایجاد کند تا به خوبی تعاملی سازنده میان این افراد صورت بگیرد که متاسفانه پس از سال هنوز چنین امری محقق نشده است.
وی با دست و پا گیر خواندن شیوه‌نامه‌های طرح شده برای عضویت در اتحادیه توضیح داد: در آن زمان آن قدر شیوه‌نامه‌های طرح شده دست و پا گیر بودند و آن قدر ارگان‌های موازی وجود داشت و بودجه ثابتی به این موضوع اختصاص داده نمی‌شد که تمام دست‌اندرکاران این صنف پراکنده شدند و عملا تمام اهداف و آرزو‌های ما بر باد رفت.
صالحی ادامه داد: برای مثال اتحادیه فرش دست‌بافت دزفول با اتحادیه شیرینی‌پزان ادغام شده است و یا اتحادیه فرش دست‌بافت اهواز با اتحادیه فرش ماشینی ادغام شده است که اصلا فرایند تولید این دو نوع فرش زمین تا آسمان با یکدیگر تفاوت دارد.
این تولید کننده فرش دست‌بافت در خصوص بیمه بافندگان خاطرنشان کرد: چند سال پیش مبحث بیمه بافندگان و استادکاران بافندگی مطرح شد که این هم مانند دیگر مباحثی که نظارتی روی آن صورت نگرفت و هیچ گاه برای بافندگان محقق نشد به گونه‌ای که در این طرح بسیاری از صنعتگران دیگر رشته‌ها به جز بافندگی با استفاده از این طرح بیمه شدند که با گذشت زمانی کوتاه با مراجعات غیرطبیعی افراد غیرمرتبط به طور کلی این طرح برچیده شد. در حالی که این بررسی و نظارت باید قبل از پذیرش افراد صورت می‌گرفت و نه بعد از آن. این گونه است که شاهد از کار افتادگی و فقر بافندگان یکی پس از دیگری هستیم.
او ادامه داد: بخش دیگری که می‌شود به آن پرداخت بحث آموزش با کیفیت برای این بافندگان است. برای مثال در گذشته برای آموزش بافندگان بودجه بسیار ناچیزی از تهران برای ما ارسال می‌شد که کفاف آموزش حتی 40 نفر در سطح استان خوزستان را هم نمی‌داد. بعد از آن بحث تخصیص تسهیلات بانکی به بافندگان مطرح شد که برای پرداخت تنها 50 میلیون تومان آن قدر ما را سر دواندند که به طور کلی از گرفتن این اعتبار پشیمان شدیم. بعدها پی بردیم که عده‌ای تنها با گرفتن یک عکس با دار قالی و نشان دادن آن به عنوان مدرک بافندگی موفق به گرفتن این تسهیلات شده‌اند. لذا این نشان دهنده عدم نظارت مطلق بر چنین حوزه‌ای است.
وی با بیان این که کارگاه‌های بافندگی در خوزستان یکی پس از دیگری تعطیل می‌شوند اظهار داشت: اکنون در سطح خوزستان تعداد انگشت‌شماری از بافندگان در حال فعالیت هستند که متاسفانه در شرایط موجود پیش‌بینی می‌شود آن‌ها هم یکی پس از دیگری کارشان را رها کنند و به حرفه‌های دیگر سرک بکشند.
این تولید کننده فرش دست‌بافت در اهواز تصریح کرد: موضوع فرش دست‌بافت در خوزستان همیشه با مشکلات عدیده‌ای مواجه بوده است. از جمله این که خوزستان به علت کمبود آب در سطح آن حتی یک کارخانه نساجی و یا رنگ‌رزی وجود ندارد و تمام مواد اولیه مورد نیاز از استان‌های دیگر تامین می‌شود و به علت اقلیم خاص خوزستان تنها در مناطق خاصی مانند دزفول، اندیمشک، شوشتر، گتوند، هفتکل و اهواز به بافت فرش به صورت دستی انجام می‌شود اما با این حال هنوز یک کارگاه متمرکز در سطح خوزستان یافت نمی‌شود. بنابرین در شرایط موجود بافندگی برای بسیاری از بافندگان و تولیدکنندگان توجیه اقتصادی ندارد.
صالحی با اشاره به یکی دیگر از مشکلات حوزه فرش دست‌بافت اظهار کرد: با همه این مشکلات فرض کنیم تولیدکننده فرش‌هایش را به بهترین شکل تولید کرده است. در این وضعیت متاسفانه هنوز هیچ محل مناسبی برای عرضه و نمایش این فرش‌ها وجود ندارد. بنابراین بسیاری با بر دوش کشیدن هزینه‌های گزاف مجبورند برای عرضه و نمایش محصولات بافندگی خود فشار خیلی زیادی را تحمل کنند؛ حال سرمایه‌هایشان جبران شود یا نشود.