بزرگنمايي:

خوزستان آنلاین - یک فعال محیط زیست با انتقاد از کاشت کهور در عرصه فوق بحرانی جنوب شرق اهواز گفت: بخشی از نهال‌های کاشته شده در این عرصه‌ها اکنون از بین رفته‌اند در حالی که می‌توان آب را در این عرصه‌ها رها کرد تا شاهد حل معضل ریزگردها باشیم.
شهرام دهکردی در گفت‌وگو با ایسنا - منطقه خوزستان، با انتقاد از کاشت گونه گیاهی کهور در عرصه‌های فوق بجرانی گرد و خاک جنوب و جنوب شرق اهواز، اظهار کرد: به طور کلی اعتقاد داریم هیچ گونه گیاهی نباید در یک منطقه غالب باشد زیرا در صورتی که یک درخت یا درختچه، گونه گیاهی غالب منطقه باشد، بعدها اگر آفتی به آن گیاه وارد شود، کل پوشش گیاهی منطقه از بین خواهد رفت.
وی ادامه داد: این موضوع از لحاظ فیزیولوژی هم ثابت شده است. تک‌محصولی بودن یک منطقه از لحاظ پوشش گیاهی در صورت ورود یک آفت به منطقه موجب ایجاد بحران می‌شود. همانگونه که در مورد پوشش گیاهی اهواز که هم‌اکنون حدود 70 درصد آن، گونه کنوکارپوس است، گفتیم باید بحث تناوب‌بخشی در مورد پوشش گیاهی منطقه رعایت شود.
مدیرعامل انجمن مهرورزان زمین پاک افزود: خوشبختانه شهرداری اهواز بحث تنوع‌بخشی را در رابطه با پوشش گیاهی و فضای سبز اهواز آغاز کرده است و اعتقاد داریم که تنوع‌بخشی باید در رابطه با نهال‌کاری در عرصه‌های کانون گرد و خاک نیز انجام شود.
دهکردی با اشاره به خشک شدن بخشی از نهال‌های کاشته شده در عرصه‌های فوق بحرانی اهواز بیان کرد: در روزهای اخیر جمعی از فعالان محیط زیست خوزستان از طرح مهار ریزگردها در عرصه‌های فوق بحرانی گرد و خاک جنوب شرق اهواز بازدید کردند. در فیلم و عکس‌هایی که در جریان این بازدید، از نهال‌های کهور کاشته شده در این عرصه‌ها گرفته شده بود، خشک شدن این نهال‌ها را مشاهده کردم.
وی ادامه داد: در خوشبینانه‌ترین حالت، میزان سبزینگی این نهال‌ها که از سال گذشته کاشته شده‌اند، 50 درصد است. خشکی این نهال‌ها در برخی نقاط این عرصه به دلیل آفت و در برخی نقاط نیز به دلیل شوری بالای خاک و یا نرسیدن آب بوده است.
این فعال محیط زیست با بیان اینکه گونه گیاهی کهور خواب زمستانی ندارد، افزود: خشکی نهال‌های کهور که در این عکس‌ها و فیلم‌ها مشاهده کردم، در واقع به از بین رفتن این نهال‌ها برمی‌گردد نه خواب زمستانی. برخی از نقاط عرصه‌های فوق بحرانی گرد و خاک جنوب شرق اهواز که در حال حاضر در آنها کشت نهال صورت گرفته است، قبلا پوشش آب داشته‌اند. چرا نباید در این اراضی به جای نهال‌کاری، آبرسانی صورت بگیرد؟
دهکردی با تأکید بر اهمیت نگهداشت نهال تصریح کرد: کاشت نهال 30 درصد و آبیاری و نگهداری 70 درصد کار را تشکیل می‌دهد. در اواخر سال گذشته برای نهال‌کاری در این عرصه فوق بحرانی جنوب شرق اهواز از تعدادی از کاروان‌های راهیان نور استفاده شد، یعنی کسانی که هیچگونه آموزش کاشت نهال ندیده بودند.
وی ادامه داد: زمانی که این افراد از کاروان‌های راهیان نور برای نهال‌کاری می‌آمدند، در محل حضور داشتم. در حالیکه این افراد فاقد دانش اطلاعات کاشت بودند، به آنها گفته شده بود که بروید و در این عرصه‌ها نهال بکارید. و هم‌اکنون ما در عرصه‌ای مشکل داریم که کاروان‌های راهیان نور بدون آموزش قبلی درگیر نهال‌کاری در آن شدند.
این فعال محیط زیست عنوان کرد: نهال‌کاری برای حل معضل ریزگردها نوعی مسکن موقت است، و درمان قطعی نیست. به ویژه اینکه گونه گیاهی کهور نیز خیلی دیر جواب می‌دهد و چهار یا پنج سال طول می‌کشد که تأثیر خود را نشان دهد. برای مشاهده تأثیر نهال‌های کاشته شده در این عرصه‌ها بر مهار ریزگردها نیز باید سال‌ها صبر کرد. در حالی که می‌توان این عرصه‌ها را به راحتی زیر آب برد.
دهکردی ادامه داد: بخش‌هایی از این عرصه‌ها قبلا تالابی بوده و اکنون نیز باید مجددا حق‌آبه آنها داده شود. تا زمانی که حق‌آبه تالاب‌ها و رودخانه‌های خوزستان داده نشود، هر چقدر نهال‌کاری کنیم، باز هم نمی‌توانیم شاهد حل معضل گرد و غبار باشیم.
انتهای پیام